:)

Woensdag 2 oktober
Zondag zijn we met brother Simon meegeweest naar de kerk (dat is netjes, daar worden we voorgesteld etc.) het was RKK. Ik was daar zelf nog nooit geweest. Maar het zijn echt allemaal ceremonies, gezang, met trommels , het heerlijke Afrikaanse bewegen. Dat heeft wel wat. Verder worden er ook allemaal eten geven aan de priesters (Dat is dus voor alle brothers en sisters en voor de bisschop). De dienst duurde echt dik 3 uur. Echt veel te lang, het was ook nog is op zijn Afrikaans (niet te verstaan dus). Aan het eind moesten wij naar voren komen en ons voorstellen. Dat is echt apart. Dan sta je daar als acht blanken voor een volle kerk zwarten ;p. Die mensen zijn vet nieuwsgierig naar je, raken je aan, willen je telefoonnummer etc. Vet grappig. Daarna hebben we gegeten met de dienstdoende priester en brother Simon. We hebben chima (geen idee hoe je het schrijft), dat is maismeel met water en dat geklopt en gekookt gegeten. Ze eten chima 2 x per dag. Chima eet je met vlees, bijvoorbeeld kip of vis, en saus. Er zit eigenlijk geen smaak aan. Je eet het trouwens met je handen (nu zal mijn familie denken: ‘Ooh precies wat voor Nicolien want die eet alles met haar handen ongeveer). Maar nee, het is best wel vies heel je handen zitten onder het chima spul omdat je het eerst moet kneden in je hand voordat je het met iets op eet. Dus je kan daarna niet fatsoenlijk een glas vastpakken of zo. Maar het is wel een hele leuke ervaring.

Dinsdag zijn Anne en ik zijn naar sister Emelda en mister Mafula geweest (zij helpen ons met de projecten, soort van contactpersoon). We hebben echt 2 uur gewacht op sister Emelda, ’t gaat hier allemaal lekker op zijn Afrikaans. Uiteindelijk vonden we haar in haar office en vroegen wat zij en mister Mafula gister besproken hadden met de sister van Cheshire Home (daar waren we maandag geweest, maar die had ons best wel afgekat dus wij waren flink verbaasd daarover omdat we vorige week het gevoel hadden gekregen echt welkom te zijn! Daarom zijn we naar mister Mafula gegaan en hij ging dit gebeurde diezelfde dag nog bespreken met haar).
Zegt sister Emelda: ‘Zijn jullie al bij mister Mafula geweest?’ ‘Euhm, nee?’ ‘Oké kijk maar even of hij er is.’ Hij was er niet dus sister Emelda mocht het nieuws brengen, het slechte nieuws. We mogen niet op Cheshire Home stage lopen. Ze willen daar geen Nederlandse studenten meer hebben, de vorige groep heeft het vertrouwen beschadigd en het eigenlijk voor ons verpest. Door op vakantie te gaan zonder te communiceren. Dan moesten ze eigenlijk werken aan het programma maar dan kwamen ze niet opdagen. Nu heeft Cheshire Home (dat is voor fysiek beperkte kinderen) zoiets van, wij kunnen beter voor de kinderen zorgen, dan weten we zeker dat er mensen opkomen dagen. Dus ze zijn naar mister Mafula gegaan en hebben gezegd dat ze geen Nederlandse studenten meer hoeven. Mooi balen dus! Nu gaan mister Mafula en sister Emelda vandaag voor ons naar het General Hospital om daar een afspraak te maken of we daar mogen komen werken op de psychiatrische afdeling, om daar de mensen te laten bewegen en hen zo te helpen. Maar er werd ons duidelijk gemaakt dat we tot aan december geen vakantie mogen houden, en de laatste weken van januari overal heen mogen. Maar het project staat op de eerste plek. En uiteraard mogen we in het weekend bijvoorbeeld nog wel een keer naar een wild park, maar wel in overleg met je project, zodat ze weten waar we zijn. We moeten echt het respect en het vertrouwen weer terug winnen. Dat gaan we zeker doen, we gaan onze stinkende best doen! Het is alleen vervelend dat wij elke keer aan de vorige groep worden gekoppeld. We kunnen ze nog niet echt duidelijk maken dat we er anders in staan, dat moeten ze echt ervaren denk ik.

Het is hier best koud (rond de 20 graden), vanmorgen lekker gedoucht onder de koude douche (dat is echt koud, brr!) Haha Anne en ik hebben vanmorgen de fietsenmaker uitgehangen. We hebben van de ene fiets de band geplakt en bij de andere fiets hebben we er een nieuwe trapper aangemaakt. Nu kunnen we fietsen naar het General Hospital (als we daar ons project mogen beginnen) want dat is makkelijk te lopen volgens mister Mafula, maar het is zeker 40 min. Nou dank je de koekoek. Wij gaan wel fietsen .
Het koken hier is trouwens ook echt een drama, grut wat word je daar chagrijnig van zeg. Ik ben samen met Eline zo’n 3 uur bezig geweest en nog waren de aardappels en de boontjes niet gaar. Viel de stroom ook nog is uit, kon ik niet skypen, naja dan ga je maar in bed liggen, boekje lezen.
Pas ging trouwens mijn Zambiaanse mobieltje, ik pak op. Hallo who is this? Yes I am John. Ik: ‘huh ken ik u? Ik heb geen idee wie u bent!’ ‘Jaa, dat weet je wel, je hebt me ontmoet bij de shop waar je talktime kocht.’ Ondertussen gingen mijn gedachten als razenden. Ik had echt aan niemand mijn nummer gegeven dus hoe kwam hij aan mijn nummer?! Maar in één keer ging er een belletje rinkelen. Hij schreef iets over van mijn simkaartje op een papier toen hij mij de simkaart verkocht. Ik vroeg toen nog aan Jeroen wat ie deed. Volgens Jeroen wilde ie met me daten. Ik lachen, blijkt het dus echt te zijn. Hij wilde afspreken. Nou denk het maar mooi niet! Ik heb zijn nummer in mijn mobiel opgeslagen als ‘not answer’. Tip van sister Emelda. Hij denkt natuurlijk: blank, rijk. Geld, geld!
Net boodschappen gedaan bij de shoprite en de spar. Daar krijg je vaak te horen van de straatjongens: ‘You want to marrie me?’ Zij denken blank, rijk, geld! Haha en Anne en ik waren uiteraard op de fiets, ik botste bijna tegen een man op, ik dacht dat hij naar links ging maar hij ging naar rechts dus een bijna botsing. Hij: ‘Can I get your phone number?’ Ik: ‘No.’ ‘Hm I remember you while this accident, so …’ Haha ik ben gauw weer verder gefietst ;p.

Yeaaah, mister Mafula kwam bij ons huisje! Zo happy! Hij is bij de General Hospital geweest. En morgen hebben we een afspraak met de directeur, hij komt ons om half past ten halen . We mogen er stage lopen van oktober – eind december. Dus dan hebben we januari vrij om te reizen etc. :D. Super vet, ben zo benieuwd naar morgen!

Sorry al best wel snel weer een blog, terwijl ik zo van plan was om niet elke keer zo snel weer een blog te plaatsen ;). Maar ja aan het begin maak je ook elke keer weer zoveel mee. Als het project loopt bij het hospital zal het vast minder worden ;).

Lieve groetjes uit Zambia!